Tijdsynchronisatie is iets dat tegenwoordig gemakkelijk als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Met GPS NTP-servers, satellieten stralen tijd uit naar technologieën, waardoor ze worden gesynchroniseerd met 's werelds tijd standaard UTC (Coordinated Universal Time).

Voor UTC, vóór de atoomklokken, vóór GPS, was het bijhouden van de tijd niet zo gemakkelijk. Door de geschiedenis heen hebben mensen altijd de tijd bijgehouden, maar nauwkeurigheid was nooit zo belangrijk. Een paar minuten of een uur of zo verschil maakte weinig verschil voor het leven van mensen in de middeleeuwen en regentperioden; echter, de industriële revolutie en de ontwikkeling van spoorwegen, fabrieken en internationale handel, nauwkeurige tijdregistratie werd cruciaal.

Greenwich Mean Time (GMT) werd tijd standaard in 1880, de overname van 's werelds eerste keer standaard spoorwegtijd, ontwikkeld om nauwkeurigheid te garanderen met de dienstregeling van de treinen. Al snel wilden alle bedrijven, winkels en kantoren hun klokken nauwkeurig houden aan GMT, maar in een tijdperk vóór elektrische klokken en telefoons bleek dit moeilijk.

Betreed de Greenwich Time Lady. Ruth Belville was een zakenvrouw uit Greenwich, die in de voetsporen van haar vader trad om tijd te leveren aan bedrijven in heel Londen. De Belvilles hadden een uiterst nauwkeurig en duur zakhorloge, een John Arnold-chronometer die oorspronkelijk was gemaakt voor de hertog van Sussex.

Elke week zouden Ruth en haar vader voor haar de trein naar Greenwich nemen, waar ze het zakhorloge zouden synchroniseren met Greenwich Mean Time. De Belvilles zouden dan door Londen reizen en bedrijven in rekening brengen om hun chronometer aan te passen, een zakelijke onderneming die stand hield van 1836 tot 1940 toen Ruth eindelijk met pensioen ging op de leeftijd van 86.

Tegen die tijd begonnen elektronische klokken traditionele mechanische apparaten over te nemen en waren ze nauwkeuriger, hadden ze minder synchronisatie nodig en met de telefoonspreekklok geïntroduceerd door het General Post Office (GPO) in 1936, werden tijdregeldiensten zoals de Belville's verouderd.

Tegenwoordig is tijdsynchronisatie veel nauwkeuriger. Netwerk tijdservers, vaak met behulp van het computerprotocol NTP (Network Time Protocol), houden computernetwerken en moderne technologieën waar. NTP-tijdservers ontvangen een nauwkeurig atoomkloksignaal, vaak via GPS, en verdelen de tijd rond het netwerk. Dankzij atoomklokken, NTP tijdservers en de universele tijdschaal UTC, moderne computers kunnen de tijd binnen enkele milliseconden van elkaar bijhouden.