Synchronisatie is iets dat we elke dag van ons leven kennen. Van het rijden over de snelweg tot het lopen overvolle straat; we passen ons gedrag automatisch aan om te synchroniseren met de mensen om ons heen. We rijden in dezelfde richting of lopen dezelfde wegen als andere pendelaars, omdat het nalaten om dit te doen onze reis een stuk moeilijker (en gevaarlijker) zou maken.

Als het gaat om timing, is synchronisatie nog belangrijker. Zelfs in onze dagelijkse omgang verwachten we een redelijke mate van synchronisatie van mensen. Wanneer een vergadering begint bij 10am, verwachten we dat iedereen er binnen een paar minuten is.

Als het echter gaat om computertransacties via een netwerk, wordt nauwkeurigheid bij synchronisatie nog belangrijker wanneer de nauwkeurigheid tot een paar seconden te laag is en synchronisatie met de milliseconde essentieel wordt.

Computers gebruiken tijd voor elke transactie en het proces dat ze doen en je hoeft alleen nog maar terug te denken aan de furore veroorzaakt door de millenniumbug om de belangrijkheid van de computer op tijd te waarderen. Wanneer er niet precies genoeg synchronisatie is, kunnen allerlei soorten fouten en problemen optreden, met name bij transacties met tijdsgevoelige gegevens.

Het zijn niet alleen transacties die kunnen mislukken zonder adequate synchronisatie, maar tijdstempels worden gebruikt in computerlogbestanden, dus als er iets misgaat of als een kwaadwillende gebruiker binnengevallen is (wat erg gemakkelijk is zonder adequate synchronisatie) kan het lang duren om te ontdekken wat ging er mis en nog langer om de problemen op te lossen.

Een gebrek aan synchronisatie kan ook andere effecten hebben, zoals gegevensverlies of mislukte opvraging. Het kan een bedrijf ook weerloos achterlaten in elk mogelijk juridisch argument, omdat een slecht of niet-gesynchroniseerd netwerk onmogelijk kan worden gecontroleerd.

Milliseconde synchronisatie is echter niet de hoofdpijn die veel beheerders aannemen dat het gaat worden. Velen kiezen ervoor om te profiteren van veel van de online tijdservers die beschikbaar zijn op het internet, maar kunnen daarbij meer problemen genereren dan het oplost, zoals het openlaten van de UDP-poort in de firewall (om de timinginformatie door te laten), niet- om te vermelden geen gegarandeerd niveau van nauwkeurigheid van de openbare tijdserver.

Een betere en eenvoudigere oplossing is om een ​​toegewijde te gebruiken netwerktijdserver die het protocol gebruikt NTP (Network Time Protocol). EEN NTP tijdserver zal rechtstreeks op een netwerk aansluiten en het GPS (Global Positioning System) of gespecialiseerde radio-uitzendingen gebruiken om de tijd direct vanaf een atoomklok te ontvangen en deze over het netwerk te verdelen.

Network Time Protocol is een internetprotocol dat wordt gebruikt om computerklokken te synchroniseren met een stabiele en nauwkeurige tijdsreferentie. NTP is oorspronkelijk ontwikkeld door Professor David L. Mills aan de Universiteit van Delaware in 1985 en is een internetstandaardprotocol en wordt in de meeste netwerk tijdservers, Vandaar de naam NTP-server.

NTP is ontwikkeld om het probleem op te lossen van meerdere computers die samenwerken en de verschillende tijd hebben. Hoewel de tijd meestal alleen maar vooruit gaat, als programma's op verschillende computers worden uitgevoerd, moet de tijd vooruitgaan, zelfs als u van de ene computer naar de andere overschakelt. Als het ene systeem echter voorloopt op het andere, zou het schakelen tussen deze systemen ervoor zorgen dat de tijd vooruit en achteruit springt.

Bijgevolg kunnen netwerken hun eigen tijd spenderen, maar zodra u verbinding met internet maakt, worden effecten zichtbaar. Alleen e-mailberichten komen aan voordat ze zijn verzonden en worden zelfs beantwoord voordat ze zijn gemaild!

Hoewel dit soort problemen misschien onschadelijk lijken als het gaat om het ontvangen van e-mail, kan in sommige omgevingen een gebrek aan synchronisatie desastreuze resultaten hebben, daarom was luchtverkeerscontrole een van de eerste toepassingen voor NTP.

NTP maakt gebruik van een enkele tijdbron en verdeelt deze over alle apparaten op een netwerk. Dit doet het met behulp van een algoritme dat bepaalt hoeveel een systeemklok moet aanpassen om synchronisatie te garanderen.

NTP werkt op een hiërarchische basis om te zorgen dat er geen netwerkverkeer en bandbreedteproblemen zijn. Het gebruikt normaal een enkele tijdbron GMT (gecoördineerde universele tijd) en ontvangt tijdverzoeken van de machines bovenaan de hiërarch die vervolgens de tijd verder in de keten doorgeven.

De meeste netwerken die gebruikmaken van NTP gebruiken een speciale NTP tijdserver om hun UTC-tijdsignaal te ontvangen. Deze kunnen de tijd ontvangen van het GPS-netwerk of radio-uitzendingen uitgezonden door nationale fysica laboratoria. Deze toegewijde NTP tijdservers zijn ideaal omdat ze de tijd direct van een atoomklokbron ontvangen, maar ze zijn ook veilig omdat ze extern zijn gesitueerd en daarom geen onderbrekingen in de netwerkfirewall vereisen.

NTP is een astronomisch succes geweest en wordt nu gebruikt in bijna 99 procent van tijdsynchronisatie-apparaten en een versie ervan is opgenomen in de meeste besturingssysteempakketten.

NTP heeft veel van zijn succes te danken aan de ontwikkeling en de ondersteuning die het nog bijna drie decennia na zijn oprichting ontvangt. Daarom wordt het nu overal in de wereld gebruikt in NTP-servers.

Procedure

U ontvangt een e-mail van STO Garant (info@sto-garant.nl) met informatie over het voldoen van de betaling voor uw boeking. Voor alle boekingen geldt dat het volledige boekingsbedrag voor aanvang van de boeking betaald dient te zijn aan de derdengeldenrekening. NTP tijdserver heeft een revolutie teweeggebracht in de synchronisatie van computernetwerken in de afgelopen twintig jaar. NTP (Network Time Protocol) is de software die verantwoordelijk is voor het distribueren van tijd van de tijdserver naar het hele netwerk, het aanpassen van machines voor drift en het garanderen van nauwkeurigheid.

NTP kan systeemklokken tot enkele millimeters betrouwbaar onderhouden GMT (Coordinated Universal Time) of een ander tijdschema waarmee het wordt gevoed.

NTP kan echter alleen zo betrouwbaar zijn als de tijdsbron die het ontvangt en omdat UTC de wereldwijde civiele tijdschaal is, hangt het af van waar de UTC-bron vandaan komt.

Nationale tijd- en frequentietransmissies van natuurkundelaboratoria zoals NIST in de VS of NPL in het Verenigd Koninkrijk zijn uiterst betrouwbare bronnen van UTC en NTP tijdservers zijn speciaal voor hen ontworpen. De tijdsignalen zijn echter niet gegarandeerd, ze kunnen de hele dag afvallen en zijn gevoelig voor interferentie; ze worden ook regelmatig omgeslagen voor onderhoud.

Voor de meeste toepassingen zullen een paar uur van uw netwerk dat op kristaloscillatoren vertrouwt waarschijnlijk niet teveel problemen veroorzaken bij de synchronisatie. Echter, GPS (Global Positioning System) is een veel betrouwbaardere bron voor UTC-tijd omdat een GPS-satelliet altijd boven het hoofd hangt. Ze vereisen een gezichtslijn-ontvangst, wat betekent dat een antenne op het dak of buiten een open raam moet gaan.

Voor toepassingen waarbij nauwkeurigheid en betrouwbaarheid essentieel zijn, is de veiligste oplossing om te investeren in een duaal systeem NTP tijdserver, dit apparaat kan zowel de radiotransmissies zoals MSF, DCF-77 of WWVB en het GPS-signaal ontvangen.

Op een duaal systeem NTP-server, NTP zal zowel tijdbronnen nemen als een netwerk synchroniseren om te zorgen voor meer nauwkeurigheid en betrouwbaarheid.

UTC (Coordinated Universal Time) is de wereldwijde tijdschaal van de wereld en vervangt de oude tijdstandaard GMT (Greenwich Meantime) in de 1970's.

Hoewel GMT was gebaseerd op de beweging van de zon, is UTC gebaseerd op de tijd die wordt verteld door atoomklokken hoewel het in lijn met GMT wordt gehouden door de toevoeging van 'Leap Seconds' die de vertraging van de rotatie van de aarde compenseert, waardoor zowel UTC als GMT naast elkaar kunnen lopen (GMT wordt vaak ten onrechte aangeduid als UTC - hoewel er geen echte verschil maakt het niet echt uit).

Bij computers kan UTC computernetwerken over de hele wereld synchroniseren om tijdgevoelige transacties van over de hele wereld mogelijk te maken. De meeste computernetwerken worden gebruikt netwerk tijdservers om te synchroniseren met een UTC-tijdbron. Deze apparaten gebruiken het protocol NTP (Network Time Protocol) om de tijd over de netwerken te verdelen en controleren voortdurend of er geen afwijking is.

Het enige dilemma in het gebruik van een toegewijde NTP tijdserver is het selecteren waar de tijdbron vandaan komt die het type regelen NTP-server u heeft nodig. Er zijn echt drie plaatsen waar een bron van UTC-tijd gemakkelijk kan worden gevonden.

De eerste is internet. Bij het gebruik van een internettijdbron zoals time.nist.gov of time.windows.com een ​​speciale NTP-server is niet noodzakelijk vereist omdat op de meeste besturingssystemen al een versie van NTP is geïnstalleerd (dubbelklik in Windows op het klokpictogram om de internettijdopties te zien).

*NB: Microsoft, Novell en anderen raden ten sterkste af om internettijdbronnen te gebruiken als beveiliging een probleem is. Internettijdbronnen kunnen niet worden geverifieerd door NTP en bevinden zich buiten de firewall, wat kan leiden tot beveiligingsrisico's.

De tweede methode is om een ​​te gebruiken GPS NTP-server; deze apparaten maken gebruik van het GPS-signaal (meestal gebruikt voor satellietnavigatie), wat eigenlijk een tijdcode is die wordt gegenereerd door een atoomklok (vanaf de satelliet). Terwijl dit signaal overal ter wereld beschikbaar is, heeft een GPS-antenne een duidelijk zicht op de hemel nodig, wat het enige nadeel is van het gebruik van GPS.

Als alternatief kunnen de nationale natuurkundige laboratoria van veel landen, zoals NIST in de VS en NPL in het Verenigd Koninkrijk, verzendt u een tijdsignaal van hun atoomklokken. Deze signalen kunnen worden opgevraagd met een radio waarnaar wordt verwezen NTP-server hoewel deze signalen eindig en kwetsbaar zijn voor lokale interferentie en topografie.

Op dit moment is er slechts één Global Navigation Satellite System (GNSS) de NAVSTAR GPS die sinds de late 1980's open is voor civiel gebruik.

Meestal, de GPS-systeem wordt verondersteld om navigatie-informatie te verschaffen waarmee bestuurders, matrozen en piloten hun positie waar ook ter wereld kunnen bepalen.

In feite is de enige informatie die wordt gestraald door een GPS-satelliet de tijd die wordt gegenereerd door de interne atoomklok van de satellieten. Dit tijdsignaal is zo nauwkeurig dat een GPS-ontvanger het signaal van drie satellieten kan gebruiken en de locatie binnen een paar meter kan lokaliseren door uit te zoeken hoe lang elk precies signaal moest aankomen.

Momenteel a GPS NTP-server kan deze timinginformatie gebruiken om volledige computernetwerken te synchroniseren tot een nauwkeurigheid van enkele milliseconden.

De Europese Unie werkt momenteel echter aan het eigen wereldwijde satellietnavigatiesysteem Galileo, dat het GPS-netwerk zal evenaren door zijn eigen timing- en plaatsingsinformatie te verstrekken.

De Galileo is echter ontworpen om samen te werken met GPS, wat betekent dat een huidige GPS NTP-server zal beide signalen kunnen ontvangen, hoewel sommige softwareaanpassingen mogelijk moeten worden doorgevoerd.

Deze interoperabiliteit zorgt voor meer nauwkeurigheid en kan nationale tijd- en frequentie radio-uitzendingen overbodig maken omdat ze niet in staat zullen zijn om een ​​vergelijkbare nauwkeurigheid te produceren.

Verder zijn Rusland, China en India momenteel hun eigen GNSS-systemen aan het plannen, wat misschien nog meer nauwkeurigheid oplevert. GPS heeft al een revolutie teweeggebracht in de manier waarop de wereld werkt, niet alleen door een nauwkeurige positionering toe te staan, maar ook de hele wereld in staat te stellen om met dezelfde tijdschaal te synchroniseren met behulp van een GPS NTP-server. De verwachting is dat er nog meer technologische vooruitgang zal zijn als de volgende generatie GNSS met hun transmissies begint.

Computersynchronisatie is essentieel in de moderne wereld. Veel van de computernetwerken van de wereld zijn allemaal gesynchroniseerd met dezelfde wereldwijde tijdschaal GMT (Coordinated Universal Time).

Om de synchronisatie van het protocol te regelen NTP (Network Time Protocol) wordt in de meeste gevallen gebruikt omdat het in staat is om een ​​netwerk betrouwbaar tot enkele milliseconden uit UTC-tijd te synchroniseren.

De nauwkeurigheid van tijdssynchronisatie is echter alleen afhankelijk van de nauwkeurigheid van de tijdreferentie die wordt geselecteerd voor NTP om te distribueren en hier ligt een van de fundamentele fouten die zijn gemaakt bij het synchroniseren van computernetwerken.

Veel netwerkbeheerders vertrouwen op internettijdreferenties als een bron van UTC-tijd, behalve de beveiligingsrisico's die ze opleveren (omdat ze aan de verkeerde kant van een netwerkfirewall staan), maar ook de juistheid ervan kan niet worden gegarandeerd en recente studies hebben vond minder dan de helft van hen enige nuttige nauwkeurigheid helemaal.

Voor een veilige, nauwkeurige en betrouwbare methode van UTC zijn er echt maar twee keuzes. Gebruik het tijdsignaal van het GPS-netwerk of vertrouw op de langegolftransmissies die worden uitgezonden door nationale fysicalaboratoria zoals NPL en NIST.

Om te selecteren welke methode het beste is, is de enige factor waarmee rekening moet worden gehouden de locatie van het NTP-server dat is om het tijdsignaal te ontvangen.

GPS is het meest flexibel omdat het signaal letterlijk overal op de planeet beschikbaar is, maar het enige nadeel van het signaal is dat er een GPS-antenne op het dak moet liggen, omdat het een duidelijk zicht op de lucht nodig heeft. Dit kan problematisch blijken als het tijdserver bevindt zich op de lagere verdiepingen van een wolkenkrabber maar over het algemeen gebruiken de meeste gebruikers GPS-tijd signalen vinden dat ze zeer betrouwbaar en ongelooflijk nauwkeurig zijn.

Als GPS onpraktisch is, bieden de nationale tijd en frequenties een even nauwkeurige als veilige methode voor UTC-tijd. Deze langegolf signalen worden echter niet door elk land uitgezonden, hoewel het Amerikaanse WWVB-signaal dat door NIST in Colorado wordt uitgezonden, beschikbaar is in het grootste deel van Noord-Amerika, inclusief Canada.

Er zijn verschillende versies van dit signaal uitgezonden in heel Europa, inclusief de Duitse DCF en het VK Artsen Zonder Grenzen die het meest betrouwbaar en populair blijken te zijn. Deze signalen kunnen vaak ook buiten de grenzen van het land worden opgepikt, hoewel opgemerkt moet worden dat langegolftransmissies kwetsbaar zijn voor lokale interferentie en topografie.

Voor volledige gemoedsrust, duaal systeem NTP-servers die signalen van zowel de GPS- als de nationale fysica-laboratoria ontvangen, zijn beschikbaar hoewel ze meestal iets duurder zijn dan afzonderlijke systemen, hoewel het gebruik van meer dan één tijdsignaal hen dubbel betrouwbaar maakt.

Is een Atoomklok radioactief?

An atoomklok houdt de tijd beter dan elke andere klok. Ze houden zelfs de tijd beter dan de rotatie van de aarde en de beweging van de sterren. Zonder de atoomklok zou GPS-navigatie onmogelijk zijn, zou het internet niet synchroniseren en zou de positie van de planeten niet voldoende nauwkeurig bekend zijn om ruimtesondes en landers te lanceren en te bewaken.

Een atoomklok is niet radioactief, hij is niet afhankelijk van atoomverval. Integendeel, een atoomklok heeft een oscillerende massa en een veer, net als gewone klokken.

Het grote verschil tussen een standaardklok in je huis en een atoomklok is dat de oscillatie in een atoomklok zich tussen de kern van een atoom en de omringende elektronen bevindt. Deze oscillatie is niet precies een parallel met het balanswiel en de veer van een uurwerkhorloge, maar feit is dat beide oscillaties gebruiken om de tijd die voorbijgaat te volgen. De oscillatiefrequenties binnen het atoom worden bepaald door de massa van de kern en de zwaartekracht en elektrostatische "veer" tussen de positieve lading op de kern en de elektronenwolk eromheen.

Wat zijn de soorten atoomklokken?

Tegenwoordig, hoewel er verschillende soorten atoomklokken zijn, blijft het principe achter al deze hetzelfde. Het grootste verschil houdt verband met het gebruikte element en de middelen om te detecteren wanneer het energieniveau verandert. De verschillende soorten atoomklok omvatten:

De Cesium-atoomklok maakt gebruik van een straal cesiumatomen. De klok scheidt cesiumatomen van verschillende energieniveaus door een magnetisch veld.

De waterstof-atoomklok handhaaft waterstofatomen op het vereiste energieniveau in een container met wanden van een speciaal materiaal, zodat de atomen hun hogere energietoestand niet te snel verliezen.

De atoomklok van Rubidium, de eenvoudigste en meest compacte van allemaal, gebruikt een glazen cel van rubidiumgas die de absorptie van licht op de optische rubidium-frequentie verandert wanneer de omringende microgolffrequentie precies goed is.

De meest nauwkeurige commerciële atoomklok die vandaag beschikbaar is, maakt gebruik van het cesiumatoom en de normale magnetische velden en detectoren. Bovendien worden de cesiumatomen gestopt door heen en weer te zwaaien met laserstralen, waardoor kleine veranderingen in frequentie als gevolg van het Doppler-effect worden verminderd.

Wanneer was de atoomklok uitgevonden? atoomklok

In 1945 suggereerde fysica professor Isidor Rabi in Columbia dat een klok gemaakt kon worden van een techniek die hij ontwikkelde in de 1930s, atomaire bundel magnetische resonantie genaamd. Door 1949, het National Bureau of Standards (NBS, nu het National Institute of Standards and Technology, NIST) kondigde 's werelds eerste atoomklok aan met behulp van het ammoniakmolecuul als de bron van trillingen, en met 1952 kondigde het de eerste atoomklok aan met cesiumatomen als de trillingsbron, NBS-1.

In 1955, het Nationaal Fysisch Laboratorium (NPL) in Engeland heeft de eerste cesiumbundel-atoomklok gebruikt als kalibratiebron. In het volgende decennium werden meer geavanceerde vormen van de atoomklokken gecreëerd. In 1967 definieerde de 13e Algemene Conferentie over Gewichten en Maatregelen de SI-seconde op basis van trillingen van het cesiumatoom; 's werelds tijdregistratiesysteem had op dat moment geen astronomische basis meer! NBS-4, 's werelds meest stabiele cesium-atoomklok, werd voltooid in 1968 en werd in de 1990s gebruikt als onderdeel van het NPL-tijdsysteem.

In 1999 begon NPL-F1 te werken met een onzekerheid van 1.7-onderdelen in 10 tot de 15th-macht, of nauwkeurigheid tot ongeveer één seconde in 20 miljoen jaar, waardoor dit de meest accurate atoomklok ooit is gemaakt (een onderscheid dat in een vergelijkbare standaard wordt gedeeld in Parijs).

Hoe wordt Atoomkloktijd gemeten?

De juiste frequentie voor de specifieke cesiumresonantie wordt nu door internationale overeenstemming gedefinieerd als 9,192,631,770 Hz, zodat wanneer deze wordt gedeeld door dit aantal, de uitvoer exact 1 Hz of 1-cyclus per seconde is.

De nauwkeurigheid op lange termijn die haalbaar is met de moderne cesium-atoomklok (het meest gebruikelijke type) is beter dan één seconde per miljoen jaar. De atoomklok van waterstof vertoont een betere nauwkeurigheid op korte termijn (één week), bij benadering 10 maal de nauwkeurigheid van een cesium-atoomklok. Daarom heeft de atoomklok de nauwkeurigheid van tijdmeting ongeveer een miljoen keer verhoogd in vergelijking met de metingen die zijn uitgevoerd met behulp van astronomische technieken.

Synchroniseren met een atoomklok

De eenvoudigste manier om te synchroniseren met een atoomklok is om a te gebruiken speciale NTP-server. Deze apparaten ontvangen het GPS-ataomische kloksignaal of radiogolven van plaatsen zoals NIST of NPL.

NTP is afhankelijk van een referentieklok en alle klokken op de NTP-netwerk zijn gesynchroniseerd met die tijd. Het is daarom absoluut noodzakelijk dat de referentieklok zo nauwkeurig mogelijk is. De meest nauwkeurige uurwerken zijn atoomklokken. Deze grote physics lab-apparaten kunnen over miljoenen jaren een nauwkeurige tijd bijhouden zonder een seconde te verliezen.

An NTP-server ontvangt de tijd vanaf een atoomklok, hetzij via internet, via het GPS-netwerk of via radiosignalen. Bij het gebruik van een atoomklok als referentie zal een NTP-netwerk nauwkeurig zijn tot op een paar milliseconden van de wereldwijde tijdschaal van de wereld. GMT (Coordinated Universal Time).

NTP is een hiërarchisch systeem. Hoe dichter een apparaat bij de referentieklok zit, hoe hoger bij de NTP-strata. Een atoomklokreferentieklok is een stratum 0-apparaat en een NTP-server die de tijd ervan ontvangt is een stratum 1-apparaat, clients van de NTP-server zijn stratum 2-apparaten, enzovoort.

Vanwege dit hiërarchische systeem kunnen apparaten die zich in de lagen bevinden, ook worden gebruikt als een referentie waarmee grote netwerken kunnen werken terwijl ze met slechts één verbinding zijn verbonden NTP tijdserver.

NTP is een protocol dat fouttolerant is. NTP bewaakt fouten en kan meerdere tijdbronnen verwerken en het protocol selecteert automatisch het beste. Zelfs wanneer een referentieklok tijdelijk niet beschikbaar is, kan NTP eerdere metingen gebruiken om de huidige tijd in te schatten ..

Dus je hebt besloten om je netwerk te synchroniseren met GMT (Coordinated Universal Time), je hebt een tijdserver die gebruikt maakt NTP (Network Time Protocol) nu is het enige waar u over beslist waar u de tijd vandaan kunt halen.

NTP-servers genereer geen tijd, ze ontvangen eenvoudig een veilig signaal van een atoomklok, maar het is deze constante controle van de tijd die de NTP-server nauwkeurig en op zijn beurt het netwerk dat het synchroniseert.

Het ontvangen van een atoomkloksignaal is de plaats waar de NTP-server op zichzelf staat. Er zijn veel bronnen van UTC-tijd via internet, maar deze worden niet aanbevolen voor zakelijk gebruik of voor wanneer veiligheid een probleem is, aangezien internetbronnen van UTC extern zijn van de firewall en de veiligheid kunnen aantasten - we zullen dit in meer detail bespreken in de toekomst berichten.

Meestal zijn er twee soorten tijdserver. Er zijn er die een atoomklokbron van UTC-tijd ontvangen van langegolfradio-uitzendingen of diegene die het GPS-netwerk (Global Positioning System) als een bron gebruiken.

De lange-golf radio-uitzendingen worden uitgezonden door verschillende nationale fysica laboratoria. De meest voorkomende signalen zijn de WWVB uit de VS (uitgezonden door NIST - National Institute for Standards and Time), de MSF van het VK (uitgezonden door het VK National Physical Laboratory) en het Duitse DCF-signaal (uitgezonden door het Duitse nationale natuurkundig laboratorium).

Niet elk land produceert deze tijdsignalen en de signalen zijn gevoelig voor interferentie door topografie. In de VS is het WWVB-signaal echter wel te ontvangen in de meeste delen van Noord-Amerika (inclusief Canada), hoewel de signaalsterkte zal variëren afhankelijk van de plaatselijke geografie, zoals bergen, enz.

Het GPS-signaal aan de andere kant is letterlijk overal op de planeet beschikbaar, net als de GPS-antenne die op de GPS is aangesloten GPS NTP-server kan een duidelijk zicht op de lucht hebben.

Beide systemen zijn een echt betrouwbare en nauwkeurige methode van UTC-tijd en met behulp van beide kan synchronisatie van een computernetwerk binnen enkele milliseconden van UTC worden toegestaan.

Precisie in het vertellen van de tijd is nog nooit zo belangrijk geweest als nu. Ultra nauwkeurig atoomklokken zijn de basis voor veel van de technologieën en innovaties van de twintigste eeuw. Het internet, satellietnavigatie, luchtverkeersleiding en wereldwijd bankieren zijn allemaal slechts een paar van de toepassingen die afhankelijk zijn van bijzonder nauwkeurige tijdregistratie.

Het probleem dat we in de moderne tijd hebben ondervonden, is dat ons begrip over hoe laat het is, enorm is veranderd in de afgelopen eeuw. Eerder werd gedacht dat tijd constant was, onveranderlijk en dat we in dezelfde tijd vooruit reisden.

Het meten van het verstrijken van de tijd was ook ongecompliceerd. Elke dag, bestuurd door de revolutie van de aarde, werd in gelijke hoeveelheden verdeeld in 24 - het uur. Echter, na de ontdekking van Einstein gedurende de vorige eeuw, werd al snel ontdekt dat de tijd helemaal niet constant was en voor verschillende waarnemers kon variëren omdat snelheid en zelfs zwaartekracht het kunnen vertragen.

Naarmate onze tijdwaarneming preciezer werd, werd een ander probleem duidelijk en dat was de eeuwenoude methode om de tijd bij te houden, door de rotatie van de aarde te gebruiken, was geen nauwkeurige methode.

Vanwege de zwaartekrachtsinvloed van de Maan op onze oceanen, is de spin van de aarde sporadisch, soms minder dan de 24-urendag en soms langer.

Atoomklokken werden ontwikkeld om te proberen de tijd zo precies mogelijk te houden. Ze werken met de onveranderlijke oscillaties van het atoomelektron terwijl ze van baan veranderen. Dit 'tikken' van een atoom gebeurt meer dan negen miljard keer per seconde in cesiumatomen, wat ze een ideale basis voor een klok maakt.

Deze uiterst nauwkeurige atoomkloktijd (officieel bekend als Internationale Atoomtijd - TAI) vormt de basis voor de officiële tijdschaal van de wereld, hoewel vanwege de noodzaak om het tijdsschema parallel te houden aan de rotatie van de Aarde (belangrijk bij het omgaan met buitenaardse lichamen) zoals astronomische objecten of zelfs satellieten) toegevoegde seconden, bekend als schrikkelseconde, worden toegevoegd aan TAI, deze gewijzigde tijdschaal staat bekend als UTC - Coordinated Universal Time.

UTC is de tijdschaal die wordt gebruikt door bedrijven, industrie en overheden over de hele wereld. Omdat het wordt bestuurd door atoomklokken, betekent dit dat de hele wereld kan communiceren via dezelfde tijdschaal, bestuurd door de ultraprecieze atoomklokken. Computernetwerken over de hele wereld ontvangen deze tijd met behulp van NTP-servers (Network Time Protocol) zorgt ervoor dat iedereen binnen enkele milliseconden dezelfde tijd heeft.